Néstor, het symbolisme in Spanje

Néstor wordt beschouwd als de belangrijkste schilder, die de Canarische eilanden hebben voortgebracht. Hij is vooral bekend geworden als exponent van het symbolisme, met duidelijke kenmerken van Art Nouveau en Art Deco. Opvallend zijn zijn lichtgebruik en drukke, expressieve composities, met nadruk op fantasierijke en mythische taferelen. De wereldberoemde surrealist Salvador Dalí werd deels door zijn werk beïnvloed.

Geboren te Las Palmas in 1887 als Néstor Martín-Fernández de la Torre, kon men al vroeg zijn talent zien: als zevenjarige liet hij zijn omgeving versteld staan met zijn tekeningen. Zo werd hij al op twaalfjarige leeftijd leerling van de impressionistische zee- en landschapschilder Eliseo Meifrén (1859-1940), die op dat moment sinds twee jaar in Las Palmas woonde, en als vijftienjarige van de realistische schilder en restaurator Rafael Hidalgo de Caviedes (1864-1950) in Madrid.

Na 1904 woonde hij enige tijd in Parijs, waarvandaan hij diverse studiereizen maakte naar België en Engeland. Daar kon zijn werk verder ontwikkelde naar een latere eigen stijl. Allereerst zou hij in 1908 een eerste expositie organiseren in het 'Círcule Ecuestre' te Barcelona van een serie portretten, met een duidelijke invloed van Engelse portretschilders. Een jaar later presenteerde hij in de galerie 'Sala Parés' ontwerpen voor vier plafondschilderingen, geïnspireerd door gedichten van Jacinto Verdaguer (1845-1902).

Symbolisme
Vanaf 1910 begon de schilderstijl van Néstor definitief naar het symbolisme te neigen. Met die stijl zou hij dan ook zijn grootste bekendheid en successen vergaren. Daarbij behoort de serie 'Poema del Atlántico' of 'Poema del Mar' (1913-1924) tot zijn bekendste werken. In die serie worden de zee geïnterpreteerd op verschillende tijdstippen van de dag. De kunstenaar maakt daarbij gebruik van texturen, die het water van de oceaan op zeer realistische wijze weergeven. Viriele adolescenten die in het water liggen of tegen de golven zwemmen, en bestaande of fictieve zeedieren geven een vrij dubbelzinnige mythologische en homo-erotische inhoud aan de schilderijen, die deel uitmaken van de serie.

Néstor reisde veelvuldig door Europa en Zuid-Amerika, met lange verblijfsperiodes in Parijs. Daar werkte hij ook als podiumkunstenaar en decorateur voor voorstellingen als het ballet 'Amor brujo' van >>Manuel de Falla (1915) en 'El Fandango de Cándil' (1927). Daarnaast decoreerde hij de 'Salón Saint-Saëns' in het 'Teatro Pérez Galdós', dat na een brand in 1918 door zijn broer, de architect Miguel Martín-Fernández de la Torre (1894-1980), opnieuw werd opgebouwd, en het complex 'Pueblo Canario', door dezelfde ontworpen in 1937.

Aan het begin van de dertiger jaren keerde Néstor terug naar zijn geboortestad, waar hij zijn eigen studio zou ontwerpen. Daar zou hij in 1938 overlijden terwijl hij bezig was met zijn andere bekende werk 'Poemas de la Tierra' (1934-1938), die hij daarmee onvoltooid liet. In het gebouw, waar hij zijn studio had, bevindt zich tegenwoordig het Néstor-museum.

Afbeeldingen: 'La Dama de las Rosas (1908); Zelfportret (1904); 'Mar en reposo' (uit: 'Poema del Mar', 1913-1924); decoraties in het 'Teatro Pérez Galdós' (1928).

>>Virtuele wandeling door het Néstor-museum